Yazar, birçok yazınsal türde kullanılan önemli yöntemlerden biri olan mizahın, barındırdığı alt yöntemleri araştırıyor ve 20. yüzyıl boyunca yaşanan tarihsel olayların toplumu ve dolayısıyla edebiyatta mizahı nasıl etkilediğini anlatıyor.
Samuel Beckett’in Watt (1953), Kingsley Amis’in Lucky Jim (1954) ile P.G. Wodehouse’un Pigs Have Wings (1952) eserlerinde ortaya konulan mizahın beraberinde getirdiği çeşitli anlamlar ele alınıyor. Modern dünyada değişen güç dengelerinin oluşturduğu sosyo-kültürel yapı içerisinde insan ilişkilerinin anlatıldığı romanlarda, mizah-toplum ilişkisi gerçeklik-kurgu denkleminde inceleniyor. Ayrıca Beckett, Amis ve Wodehouse’un romanlarında mizahın ne şekilde temsil edildiği ve bu mizahi temsillerin altında yatan çeşitli hicvi anlamlar, mizahın toplumsal ve psikanalitik işlevleri bağlamında tartışılıyor. Seçili eserlerdeki mizahın farklı temsillerinin ve bu temsillerin taşıdığı anlamların incelenmesiyle, bu yazarların hem birbirleriyle hem de mizah kuramcılarıyla nasıl bir eleştirel diyalog içinde oldukları, daha da önemlisi mizaha getirdikleri yeni bakış açıları ortaya konuyor.
Yaşar, seçtiği eserleri mizahın kamusal ve kişisel uzamlardaki etkileri doğrultusunda inceleyerek, her bir yazarın aynı dönemde aynı olaylara tanıklık etmelerine rağmen yazdıkları metinlerde mizahı farklı şekillerde kullanarak olaylara nasıl farklı eleştiriler getirdiklerinin ortaya çıkmasına katkı sağlıyor.
Yazar, birçok yazınsal türde kullanılan önemli yöntemlerden biri olan mizahın, barındırdığı alt yöntemleri araştırıyor ve 20. yüzyıl boyunca yaşanan tarihsel olayların toplumu ve dolayısıyla edebiyatta mizahı nasıl etkilediğini anlatıyor.
Samuel Beckett’in Watt (1953), Kingsley Amis’in Lucky Jim (1954) ile P.G. Wodehouse’un Pigs Have Wings (1952) eserlerinde ortaya konulan mizahın beraberinde getirdiği çeşitli anlamlar ele alınıyor. Modern dünyada değişen güç dengelerinin oluşturduğu sosyo-kültürel yapı içerisinde insan ilişkilerinin anlatıldığı romanlarda, mizah-toplum ilişkisi gerçeklik-kurgu denkleminde inceleniyor. Ayrıca Beckett, Amis ve Wodehouse’un romanlarında mizahın ne şekilde temsil edildiği ve bu mizahi temsillerin altında yatan çeşitli hicvi anlamlar, mizahın toplumsal ve psikanalitik işlevleri bağlamında tartışılıyor. Seçili eserlerdeki mizahın farklı temsillerinin ve bu temsillerin taşıdığı anlamların incelenmesiyle, bu yazarların hem birbirleriyle hem de mizah kuramcılarıyla nasıl bir eleştirel diyalog içinde oldukları, daha da önemlisi mizaha getirdikleri yeni bakış açıları ortaya konuyor.
Yaşar, seçtiği eserleri mizahın kamusal ve kişisel uzamlardaki etkileri doğrultusunda inceleyerek, her bir yazarın aynı dönemde aynı olaylara tanıklık etmelerine rağmen yazdıkları metinlerde mizahı farklı şekillerde kullanarak olaylara nasıl farklı eleştiriler getirdiklerinin ortaya çıkmasına katkı sağlıyor.
