Çoğu için “aile yadigarı,” bir nesnedir: Bir kolye, bir bilezik, bir kıyafet, bir hesap makinesi, bir fincan, bir küllük veya fotoğraflar... Birisiyse “aile yadigarım, anılarım,” diyor. Biri “anneannem,” cevabını veriyor, aile yadigarı sorulunca.
Kimisi özenle seçilip “değerli eşya” olarak yadigar bırakılmış, kimisini çocuklar, torunlar, yeğenler kendisi seçmiş yadigar diye... Bir yadigar, sadece hürmeti, minneti, sevgiyi ve hatırayı saklamakla kalmaz. Belki bazen melankolisi ve neşesiyle geçmişin hislerini de taşır, kuşaktan kuşağa devreder.
Rita Ender, yadigar kelimesinin “tılsımıyla” sözü açarak, Türkiyeli otuz genç Yahudi’yle aile yadigarları üzerine söyleşiyor. Söyleşiler bize hayat hikayeleri anlatıyor; farklı Yahudilik kültürleri hakkında canlı izlenimler sunuyor ve yadigar kavramı üzerinden, geçmişle yüzleşmenin ve hatıra “kurmanın” sıradan insanlara ait somut, canlı tecrübelerini aktarıyor.
Reysi Kamhi’nin çizgileriyle...
Çoğu için “aile yadigarı,” bir nesnedir: Bir kolye, bir bilezik, bir kıyafet, bir hesap makinesi, bir fincan, bir küllük veya fotoğraflar... Birisiyse “aile yadigarım, anılarım,” diyor. Biri “anneannem,” cevabını veriyor, aile yadigarı sorulunca.
Kimisi özenle seçilip “değerli eşya” olarak yadigar bırakılmış, kimisini çocuklar, torunlar, yeğenler kendisi seçmiş yadigar diye... Bir yadigar, sadece hürmeti, minneti, sevgiyi ve hatırayı saklamakla kalmaz. Belki bazen melankolisi ve neşesiyle geçmişin hislerini de taşır, kuşaktan kuşağa devreder.
Rita Ender, yadigar kelimesinin “tılsımıyla” sözü açarak, Türkiyeli otuz genç Yahudi’yle aile yadigarları üzerine söyleşiyor. Söyleşiler bize hayat hikayeleri anlatıyor; farklı Yahudilik kültürleri hakkında canlı izlenimler sunuyor ve yadigar kavramı üzerinden, geçmişle yüzleşmenin ve hatıra “kurmanın” sıradan insanlara ait somut, canlı tecrübelerini aktarıyor.
Reysi Kamhi’nin çizgileriyle...
