Alfonzo

Duvarın Dibindeydim. Beklememi Söylemişti Ekrem.Elinde bir kutu ile birlikte geldiğimiz bu yer o meşhur Neco’nun yeri olmalıydı.Karşı kaldırama geçti ve cebinden çıkardığı anahtarla eskimiş bir meyhane olduğu her halinden belli olan yerin kapısını açtı.Kısa bir kayboluşun ardından camın önündeki masaya önce kutuyu ardından da rakı kadehini koydu ve oturdu. Meyhanenin önünden geçenler nedeniyle bazı hareketlerini kaçırıyordum ama kutuyu açmış ve sanırım onunla konuşuyordu.Kiminle? Kutuyla mı!Yanına gitmeyi çok istememe rağmen gidemiyordum, söz vermiştim.Kadehini kaldırdı ve bir dikişte içti. Kalktı ve çok yavaş adımlarla yanıma geldi. “Gidebiliriz Songül” dedi. “Ben hesabı ödedim”