Anthropomorphus

Geçti o dem
Som zaman şimşekleriyle yalnızlıklardan
Ve meclis-i mey pürhuruş idi.
Sagâr yıkıldı belki
Köpüklü dalgasına gri suların
Ki gözler kulkul-i mînâya gûş idi.
Müstağrak-ı tecellî-î hüsn olup / âteş rûhâna
Bir bulut döküldü soyut renklerine umarsızlığın
Artık çoktan beri yitirilmiş bir akşamdı gül
Ki çamurlu sokaklarda bezm-i kadeh şûlepûş idi.
Oysa sonsuz ufuklarda görmüştüm
Titreşen ölümünü
Can çekişen imgelerle bir agaaz-ı dâstânın
 
Ve büyük mavilikten yola çıktım
Ne lucien ne madame de bargeton
Ne gentile ne de hizmetçi kız albertine
Bu yolculukta olup bitenlerden
Asla sözetmediler.