Araf

Şiirine İsim

Yas’ını “Bu son fasıldır” yaşatıyor
kaç isim gönderdin kitabına
hepsi “son” diyor.
Nihayetlendirdiğin rüyalara
acıları bıraktın,
her sabah inlemelerim
hırçınlaşmış hayallerim
sana gelmek istiyorlar yeniden.
Bir bilsen nasıl üzülüyorum
mabedimin namahremindeki
sadece ikimizin bildiği bir masala
Himalaya’yı görmedikçe kim inanırdı
yüreğimin gizemli izini
bin bir bohçada ellerinde
bahtımı taşıyan ömrümün devranı.
Bir asır oldu
her yüreğin harcı değil bu kadar uzun hasret,
senli umutları öylesine biriktirdim ki; gireceğin
kapıdan başkasını görmüyor artık gözlerim…