Bu kitabın ortaya çıkışının yolculuğuna dokuz Aralık bin dokuz yüz yetmiş iki yılında, babama göre on iki, anama göre on dört yaşımda başlamışım. O yıllarda, o yaşlarda ne amaçla böyle bir işe giriştiğimi inanın bugün bile anımsamıyorum. Yarım asırdan fazla bir yolculuğu notlar alarak yürümek aklımdan bile geçmezdi. Hiç düşünmemiştim de. Geride bıraktığım elli bir yılda iki üç sayfa birine, iki üç satır birine derken, on dört on beş defter olmuş. İki bin dört yılında Ankara-Batıkent’te bir ev alıp; benim etime buduma göre çok mükemmel kütüphanemi yaptırdım. Bin dokuz yüz seksen cuntacılarından korkumuzdan yaktığım kitaplarımın intikamını alırcasına, yıllar içinde bin bir emekle yeniden edindiğim kitaplarımı yanımda bir bardak rakı eşliğinde türkü söyleyerek, yalanım yok, bazen de söverek kutulardan çıkarıp raflara yerleştirirken, lise yıllarımda arkadaşlarımın benim için yazdıkları “Hatıra Defteri” karşıma çıktı. Böyle bir defterimin olduğunu tamamen unutmuşum. Şöyle bir karıştırınca kendimden utandım da. “Bu defter sonsuza kadar saklanacak” demişim. Peki nasıl olacak bu iş! Böyle giderse; ya yoldan geçen bir hurdacıya verilecek ya bir ev temizliğinde çöpe atılacak, ya mangal tutuşturmada kullanılacak. Aklımı toparlayıp bir karar verdim. Bu zamana kadar tuttuğum not defterlerini sıra ile, sonuna da hatıra defterini bilgisayara aktaracağım.
Bu kitabın ortaya çıkışının yolculuğuna dokuz Aralık bin dokuz yüz yetmiş iki yılında, babama göre on iki, anama göre on dört yaşımda başlamışım. O yıllarda, o yaşlarda ne amaçla böyle bir işe giriştiğimi inanın bugün bile anımsamıyorum. Yarım asırdan fazla bir yolculuğu notlar alarak yürümek aklımdan bile geçmezdi. Hiç düşünmemiştim de. Geride bıraktığım elli bir yılda iki üç sayfa birine, iki üç satır birine derken, on dört on beş defter olmuş. İki bin dört yılında Ankara-Batıkent’te bir ev alıp; benim etime buduma göre çok mükemmel kütüphanemi yaptırdım. Bin dokuz yüz seksen cuntacılarından korkumuzdan yaktığım kitaplarımın intikamını alırcasına, yıllar içinde bin bir emekle yeniden edindiğim kitaplarımı yanımda bir bardak rakı eşliğinde türkü söyleyerek, yalanım yok, bazen de söverek kutulardan çıkarıp raflara yerleştirirken, lise yıllarımda arkadaşlarımın benim için yazdıkları “Hatıra Defteri” karşıma çıktı. Böyle bir defterimin olduğunu tamamen unutmuşum. Şöyle bir karıştırınca kendimden utandım da. “Bu defter sonsuza kadar saklanacak” demişim. Peki nasıl olacak bu iş! Böyle giderse; ya yoldan geçen bir hurdacıya verilecek ya bir ev temizliğinde çöpe atılacak, ya mangal tutuşturmada kullanılacak. Aklımı toparlayıp bir karar verdim. Bu zamana kadar tuttuğum not defterlerini sıra ile, sonuna da hatıra defterini bilgisayara aktaracağım.
