Sanat tarihçisi Henri Focillon'un dünya çapında tanınmasını sağlayan Biçimlerin Yaşamı adlı çalışmasını, kısa ama aynı derecede önemli başka bir incelemesi olan El'e Övgü ile birlikte yayınlıyoruz.
Biçimlerin Yaşamı ilk yayınlandığında sanatı ve sanat tarihini biçimci anlayışla yorumlama girişimi olarak görüldü. Ancak Focillon bunu kabul etmedi: “Eser sanatı belirtmez, sanatı dünyaya getirir” diyen Focillon sanatı ve sanat eserini birbirinden ayırmadı.
Henri Focillon, sosyolojik belirlenimciliği kabul etmedi; Erwin Panofsky başta olmak üzere ikonolojik yöntemlere de karşı çıktı: “Mekân sanat eserinin yeridir, ama sanat eserinin mekânda yer aldığını söylemek yetmez; sanat eseri mekânı kendi ihtiyaçlarına göre işler, sanat eseri mekânı tanımlar hatta kendisine gerektiği gibi yaratır.”
“Biçimlerin yaşamı gereçler yoluyla, insanların ellerinde, malzemede bedenlenir.” Biçimlerin Yaşamı, 1934 “Bir dosta yerine getirmem gereken bir ödev gibi kalkışıyorum El'i övmeye. Bu övgüyü yazmaya başlarken, zihnimi talep eden, zihnimi sürükleyen kendi ellerimi görüyorum.” El'e Övgü, 1934
Sanat tarihçisi Henri Focillon'un dünya çapında tanınmasını sağlayan Biçimlerin Yaşamı adlı çalışmasını, kısa ama aynı derecede önemli başka bir incelemesi olan El'e Övgü ile birlikte yayınlıyoruz.
Biçimlerin Yaşamı ilk yayınlandığında sanatı ve sanat tarihini biçimci anlayışla yorumlama girişimi olarak görüldü. Ancak Focillon bunu kabul etmedi: “Eser sanatı belirtmez, sanatı dünyaya getirir” diyen Focillon sanatı ve sanat eserini birbirinden ayırmadı.
Henri Focillon, sosyolojik belirlenimciliği kabul etmedi; Erwin Panofsky başta olmak üzere ikonolojik yöntemlere de karşı çıktı: “Mekân sanat eserinin yeridir, ama sanat eserinin mekânda yer aldığını söylemek yetmez; sanat eseri mekânı kendi ihtiyaçlarına göre işler, sanat eseri mekânı tanımlar hatta kendisine gerektiği gibi yaratır.”
“Biçimlerin yaşamı gereçler yoluyla, insanların ellerinde, malzemede bedenlenir.” Biçimlerin Yaşamı, 1934 “Bir dosta yerine getirmem gereken bir ödev gibi kalkışıyorum El'i övmeye. Bu övgüyü yazmaya başlarken, zihnimi talep eden, zihnimi sürükleyen kendi ellerimi görüyorum.” El'e Övgü, 1934
