Her gününü yarını özleyerek geçiren bir adam dünü nasıl hatırlar? Onun için bugün ne zaman başlar? Dün, bugün ve yarın bütün bir dünyaya sığabilir mi?
Birkaç Ölüm Sonra romanına neredeyse bütün dünyayı sığdıran Kadir Daniş; doğumla ölüm arasındaki her şeyi, hayatın kırılamayan döngülerini, aşkın en azını, inancın değiştirici gücünü, ölümün ta kendisini, dostluğun zor aşamalarını, evlat ve ebeveyn olmanın tüm detaylarını, tarihi, müziği ve İstanbul’u bir romancının merceğinden aktarıyor.
Serçelerin Ölümü ve Yeryüzü Blues romanlarından da tanıdığımız Daniş, yeni çalışmasında ahlaka, kötülük problemine ve “Neden yaşıyoruz?”, “Yaşamaya neden devam etmeliyiz?”, “Bunca meşakkat ve gönül yarası neden var?” sorularına verilecek cevapların peşine düşüyor.
“Başıma gelen bunca şeyden sonra, bunca günler gördükten ve olaylar yaşadıktan sonra, bana sanki hâlâ hiçbir şey yasamamışım gibi geliyor! Sanki yıllardır, hatta kendimi bildim bileli, hep bir esikteymişim. Hayatımın, gerçekten yaşamaya başlamamın eşiği! Yoksa şimdiye kadar tecrübe etmediğim, tadını bilmediğim, bir kenardan izlediğim ve hep esiğinde bulunduğum hayat, birazdan mı başlayacak?”
Her gününü yarını özleyerek geçiren bir adam dünü nasıl hatırlar? Onun için bugün ne zaman başlar? Dün, bugün ve yarın bütün bir dünyaya sığabilir mi?
Birkaç Ölüm Sonra romanına neredeyse bütün dünyayı sığdıran Kadir Daniş; doğumla ölüm arasındaki her şeyi, hayatın kırılamayan döngülerini, aşkın en azını, inancın değiştirici gücünü, ölümün ta kendisini, dostluğun zor aşamalarını, evlat ve ebeveyn olmanın tüm detaylarını, tarihi, müziği ve İstanbul’u bir romancının merceğinden aktarıyor.
Serçelerin Ölümü ve Yeryüzü Blues romanlarından da tanıdığımız Daniş, yeni çalışmasında ahlaka, kötülük problemine ve “Neden yaşıyoruz?”, “Yaşamaya neden devam etmeliyiz?”, “Bunca meşakkat ve gönül yarası neden var?” sorularına verilecek cevapların peşine düşüyor.
“Başıma gelen bunca şeyden sonra, bunca günler gördükten ve olaylar yaşadıktan sonra, bana sanki hâlâ hiçbir şey yasamamışım gibi geliyor! Sanki yıllardır, hatta kendimi bildim bileli, hep bir esikteymişim. Hayatımın, gerçekten yaşamaya başlamamın eşiği! Yoksa şimdiye kadar tecrübe etmediğim, tadını bilmediğim, bir kenardan izlediğim ve hep esiğinde bulunduğum hayat, birazdan mı başlayacak?”
