Dikenleri batan güllerin yerine dikilen zararsız çiçekler, patlamadan hemen önce sıcağa ve hayata alışan bir kırmızı balon, huzuru bizimkiyle beraber bozulan kediler, hikâyelerine uğradığımız insanlar arasında geziniyor. Sine Ergün’ün kitabı “Burası Tekin Değil”, geçip kaybolanların arasına bakıyor.
“Yakınlarda bir yere oturduk, hoşbeşten sonra konuşacak şey kalmadı. Sustuk, ellerime baktım, o da masada bir noktaya dikti gözlerini. Sonra yüzüme baktı, güneşin üstünden bulut geçiyor olacaktı ki yüzü karardı. O an gözünde hiç görmediğim bir şey gördüm, hep orada mıydı, bilmiyordum. Yine sevecen, hayat dolu bakıyordu ama o bakışın arkasında, biraz geride başka bir göz vardı, bir şey anlatmaya çalışıyordu, anlamıyordum, onun da bildiğini sanmıyordum. Bulut geçti, göz kayboldu.”
Dikenleri batan güllerin yerine dikilen zararsız çiçekler, patlamadan hemen önce sıcağa ve hayata alışan bir kırmızı balon, huzuru bizimkiyle beraber bozulan kediler, hikâyelerine uğradığımız insanlar arasında geziniyor. Sine Ergün’ün kitabı “Burası Tekin Değil”, geçip kaybolanların arasına bakıyor.
“Yakınlarda bir yere oturduk, hoşbeşten sonra konuşacak şey kalmadı. Sustuk, ellerime baktım, o da masada bir noktaya dikti gözlerini. Sonra yüzüme baktı, güneşin üstünden bulut geçiyor olacaktı ki yüzü karardı. O an gözünde hiç görmediğim bir şey gördüm, hep orada mıydı, bilmiyordum. Yine sevecen, hayat dolu bakıyordu ama o bakışın arkasında, biraz geride başka bir göz vardı, bir şey anlatmaya çalışıyordu, anlamıyordum, onun da bildiğini sanmıyordum. Bulut geçti, göz kayboldu.”
