“Sen farklı değildin. Bendeki sen farklıydı. Değerimi bilip bilmemek senin bileceğin iş. Tek yaptığım seni saf bir şekilde sevmekti. Bunu anlamak istemedin. Belki de anladın ama istemedin. Aşkın tehlikeli bir duygu olduğunu bana gösterdin ve teşekkür ederim, bana, güvenmenin de riskini yeniden hatırlattın. Seni hiçbir zaman zorlamaya çalışmadım. Her zaman içindeki çıkamadığın endişe, korku dehlizlerini deşmemeye gayret sarf ettim. Elinden tutmaya çalıştım zorlandığında. Ancak sen sana olan bağlılığımı görmek istemedin. Ya da senin istediğin gibi çabalamadım. Ama çabam vardı, buna emin olabilirsin. Keza ben de mükemmel biri değilim... Beni ben olarak görmek istemedin, hatalarımla kabul etmedin. Beni başkalarına benzettin. Bana yaptığın en büyük haksızlık buydu. Ben seni tüm hatalarınla kalbime aldım ama sen beni ben olarak kabullenmedin. “Bizi” hak ediyorduk, çabuk pes ettin. Yine de hala seviyorum demek garipliği benim tuhaflığım. Duygulara ket vurulmuyor… Keşke senin gibi vurdumduymaz davranabilseydim. Gerçi böyle misin emin de değilim. İçimde medcezirler gırla. Belki sen de içinde savaş halindesindir, bilmiyorum.
Benimle yüzleşmekten korktun. Kendinle yüzleşmekten korktun. Senin güçlü olduğunu düşünsem de aşk konusunda çok korkaksın. Ya da bu rolü oynuyorsun. Bu bir itham değil, gördüğüm karşılık.
Yaşadığımız şey iki kişilik bir durumdu. O an öyle hissettim demek sondaki keskinliği aklamaz. Hiçbir insanın başka bir insana bu acıları çektirme hakkı yoktur. Gerçi bunda benim de hatam var. Tabi kör kütük aşık olmak hataysa…
Ben kötü biri değilim. Senin de öyle olmadığına inanıyorum. İçimdeki sevgi, saflığını hala koruyor. Sana öfkeli de değilim; öyle görünse de yazdıklarım, öfke değil bunlar. İtham değil bunlar. Ancak bu söylediğim netlikler mantığımın bir ürünü. Umarım başka insanları da beni üzdüğün kadar üzmezsin. Senin kötü biri olduğuna inanmak istemiyorum. Hala. Çünkü öyle değilsin. Sadece söylemek istemediğim birkaç negatif özelliğe sahipsin. Onun haricinde harikulade birisin. Umarım kimseyi benim seni sevdiğim gibi sevmezsin. Zira üzülen sen olursun. Hiçbir zaman bu kadar üzülme Begomya, mutluluk senin nefesin olsun.”
BİR ÇOCUK DEMİŞ.
“Sen farklı değildin. Bendeki sen farklıydı. Değerimi bilip bilmemek senin bileceğin iş. Tek yaptığım seni saf bir şekilde sevmekti. Bunu anlamak istemedin. Belki de anladın ama istemedin. Aşkın tehlikeli bir duygu olduğunu bana gösterdin ve teşekkür ederim, bana, güvenmenin de riskini yeniden hatırlattın. Seni hiçbir zaman zorlamaya çalışmadım. Her zaman içindeki çıkamadığın endişe, korku dehlizlerini deşmemeye gayret sarf ettim. Elinden tutmaya çalıştım zorlandığında. Ancak sen sana olan bağlılığımı görmek istemedin. Ya da senin istediğin gibi çabalamadım. Ama çabam vardı, buna emin olabilirsin. Keza ben de mükemmel biri değilim... Beni ben olarak görmek istemedin, hatalarımla kabul etmedin. Beni başkalarına benzettin. Bana yaptığın en büyük haksızlık buydu. Ben seni tüm hatalarınla kalbime aldım ama sen beni ben olarak kabullenmedin. “Bizi” hak ediyorduk, çabuk pes ettin. Yine de hala seviyorum demek garipliği benim tuhaflığım. Duygulara ket vurulmuyor… Keşke senin gibi vurdumduymaz davranabilseydim. Gerçi böyle misin emin de değilim. İçimde medcezirler gırla. Belki sen de içinde savaş halindesindir, bilmiyorum.
Benimle yüzleşmekten korktun. Kendinle yüzleşmekten korktun. Senin güçlü olduğunu düşünsem de aşk konusunda çok korkaksın. Ya da bu rolü oynuyorsun. Bu bir itham değil, gördüğüm karşılık.
Yaşadığımız şey iki kişilik bir durumdu. O an öyle hissettim demek sondaki keskinliği aklamaz. Hiçbir insanın başka bir insana bu acıları çektirme hakkı yoktur. Gerçi bunda benim de hatam var. Tabi kör kütük aşık olmak hataysa…
Ben kötü biri değilim. Senin de öyle olmadığına inanıyorum. İçimdeki sevgi, saflığını hala koruyor. Sana öfkeli de değilim; öyle görünse de yazdıklarım, öfke değil bunlar. İtham değil bunlar. Ancak bu söylediğim netlikler mantığımın bir ürünü. Umarım başka insanları da beni üzdüğün kadar üzmezsin. Senin kötü biri olduğuna inanmak istemiyorum. Hala. Çünkü öyle değilsin. Sadece söylemek istemediğim birkaç negatif özelliğe sahipsin. Onun haricinde harikulade birisin. Umarım kimseyi benim seni sevdiğim gibi sevmezsin. Zira üzülen sen olursun. Hiçbir zaman bu kadar üzülme Begomya, mutluluk senin nefesin olsun.”
BİR ÇOCUK DEMİŞ.
