Hulki Aktunç’un öykü kitapları Yapı Kredi Yayınları tarafından ayrı ayrı yayımlanıyor. Her birinin kapağında Hulki Aktunç resimlerinin yer aldığı beş öykü kitabı yeni bir editörlükle okuruna ulaşıyor.
Modern öykücülüğümüzün ustalarından Hulki Aktunç’un geçen ay çıkan dördüncü öykü kitabı Bir Yer Göstericinin Hayatı’ndan sonra bu ay da beşinci öykü kitabı Güz Her Şeyi Bilir…
“Her yazı, önce iyi bir okuma olmak zorundadır, her okuma da iyi bir yazı” diye başlayan Güz Her Şeyi Bilir çağdaş öykünün yapısını sarsan, dil-biçim araştırmalarında uç noktaları yoklayan bir kitap. Güven Turan’a göre, Güz Her Şeyi Bilir’le Aktunç, “öyküyü meddah-halk hikâyesi-öykü çizgisinde kesiştirmiş” ve “girişi, gelişmesi olan, bir kişinin üzerine kurulmuş olan bir yapıdan, çok kişili ama kişiler arasında ayrımın olmadığı bir yapıya” ulaşmıştır.
“Yeni bir güzden söz etmek ne saçma.
Güz hep eskidir.
İnsan iple çeker ilkyazı; kendisini fırlatır atar ilkyaza doğru...
Ah, evvelbahar.
Oysa güz, o piç sonbahar, pis güz, bir gün sessizce içine alıveriyordur seni. Oldubittileri sevmezmişsin, kimin umurunda.”
Hulki Aktunç’un öykü kitapları Yapı Kredi Yayınları tarafından ayrı ayrı yayımlanıyor. Her birinin kapağında Hulki Aktunç resimlerinin yer aldığı beş öykü kitabı yeni bir editörlükle okuruna ulaşıyor.
Modern öykücülüğümüzün ustalarından Hulki Aktunç’un geçen ay çıkan dördüncü öykü kitabı Bir Yer Göstericinin Hayatı’ndan sonra bu ay da beşinci öykü kitabı Güz Her Şeyi Bilir…
“Her yazı, önce iyi bir okuma olmak zorundadır, her okuma da iyi bir yazı” diye başlayan Güz Her Şeyi Bilir çağdaş öykünün yapısını sarsan, dil-biçim araştırmalarında uç noktaları yoklayan bir kitap. Güven Turan’a göre, Güz Her Şeyi Bilir’le Aktunç, “öyküyü meddah-halk hikâyesi-öykü çizgisinde kesiştirmiş” ve “girişi, gelişmesi olan, bir kişinin üzerine kurulmuş olan bir yapıdan, çok kişili ama kişiler arasında ayrımın olmadığı bir yapıya” ulaşmıştır.
“Yeni bir güzden söz etmek ne saçma.
Güz hep eskidir.
İnsan iple çeker ilkyazı; kendisini fırlatır atar ilkyaza doğru...
Ah, evvelbahar.
Oysa güz, o piç sonbahar, pis güz, bir gün sessizce içine alıveriyordur seni. Oldubittileri sevmezmişsin, kimin umurunda.”
