Güzelavratotu & Sevmek Diye Bir Şey

“Arkaya arkaya vuruyordum. Geri kaçıyor¬du. Üzerine yürüyordum. Ellerini yumruk yapmış, rasgele sallıyordu. Parmağı gözüme girdi. Çevrem zindan gibi oldu. Saçlarından yakala¬yıp elime doluyordum. Önden arkadan gırtlağı¬nı sıkmaya başlıyordum. Kalkan kolları iniyor¬du. Gevşiyordu. Gözleri büyüyordu. Soluğu ke¬sik kesik, göğsü alçalıp yükseliyordu. Ağzını açıyordu. Üstdudağı sıyrılıyordu. Dişleri çıkı-yordu. Ellerimin altında sıktıkça, gırtlağının yumuşak sertliğini, kanlı çarpıntısını duyuyor¬dum. İçime baygınlıklar çöküyordu. Yüreğim ağzımdaydı. Gözümden boyuna su akıyordu. Göremez oluyordum. Bırakıyordum. Bırakır bı¬rakmaz, dizlerim gövdemi taşıyamıyordu. Dü¬şüyordum. Dünyam, buğulu bir cam ardındaydı. Sesleniyordum, bakınıyordum. Göremiyordum. Yanımdaydı. Benimle beraber dizüstü du¬ruyordu. Titrek titrek, kollarıyla sarıyordu, öpüyordu. Dudaklarının kavı dökülmüştü. Pıh¬tılaşmış kanından birazı, boydan boya yanağı¬ma bulaşıyordu. Elimle siliyordum, yalıyordum. Yavşak, yeşil yeşil, ot kokuyordu.”

Tarık Dursun K., kendisine Türk Dil Kurumu Ödülü kazandıran Güzelavratotu’nda, dilin ve hikâyenin olanaklarını zorlamayı seçiyor. Yepyeni bir soluk bu kitaptaki öyküler. 1961 yılında yayımlandığı düşünülürse cesurlar da.  

Bu ciltte yer alan ve ilk baskısı 1965’te yapılan Sevmek Diye Bir Şey de onun öykücülüğünde oldukça önemli bir yer tutuyor. Yazar, bu kitaba adını veren öyküyü daha sonra Aşkın Dünü Bugünü Yarını adıyla senaryolaştırıyor.