“Şu andan başka ne var ki elimizde? Bir saniye sonrası yalan.”
Nazi kamplarından sağ çıkan dedesi İstanbul’a göçmüş, yarı Türk yarı Hollandalı bir baba; oyunculuk okumak, belki de büyümek için Amsterdam’a göçen küçük kız Batya; kendi duygu dünyasında bir mülteci olan Ahuva ve Suriye’deki savaştan kaçarak Türkiye’ye sığınan Meryem-Gül… 1943’ten 2018’e, Amsterdam’dan Auschwitz’e, Halep’ten İstanbul’a uzanan hikâyeler, Teşvikiye’deki bir evde kesişen kaderler... Aile sırları ortaya çıkar, yeni kız kardeşlikler kurulur, beklenmedik aşklar doğarken, başkalarına “onlar” yerine “biz” demek mümkün mü? Çiler İlhan ikinci romanı Hayattayız Madem’de, “içeride” ve “dışarıda” bir yurt edinmeye çalışırken kimliklerini de yeniden inşa eden insanların zorlu yolculuklarına okuru ortak ediyor.
Malum, sonrası onun değil, bizim hikâyemiz. Miss Gelinlik’teki iş olmayınca Maçka Parkı’na sığınmış Gül. Ne yapacağını düşünürken görmüşüm ben onu, iki gün sonra. Rastlaşmamış olsak bile kendini, Alisini bir şekilde, başka şekilde kurtarırdı, eminim. Birbirimizden alıp vereceğimiz varmış, karşılaşmamız bundan. Yoksa en azılı düşmanımız da, tek kurtarıcımız da kendimiziz.
“Şu andan başka ne var ki elimizde? Bir saniye sonrası yalan.”
Nazi kamplarından sağ çıkan dedesi İstanbul’a göçmüş, yarı Türk yarı Hollandalı bir baba; oyunculuk okumak, belki de büyümek için Amsterdam’a göçen küçük kız Batya; kendi duygu dünyasında bir mülteci olan Ahuva ve Suriye’deki savaştan kaçarak Türkiye’ye sığınan Meryem-Gül… 1943’ten 2018’e, Amsterdam’dan Auschwitz’e, Halep’ten İstanbul’a uzanan hikâyeler, Teşvikiye’deki bir evde kesişen kaderler... Aile sırları ortaya çıkar, yeni kız kardeşlikler kurulur, beklenmedik aşklar doğarken, başkalarına “onlar” yerine “biz” demek mümkün mü? Çiler İlhan ikinci romanı Hayattayız Madem’de, “içeride” ve “dışarıda” bir yurt edinmeye çalışırken kimliklerini de yeniden inşa eden insanların zorlu yolculuklarına okuru ortak ediyor.
Malum, sonrası onun değil, bizim hikâyemiz. Miss Gelinlik’teki iş olmayınca Maçka Parkı’na sığınmış Gül. Ne yapacağını düşünürken görmüşüm ben onu, iki gün sonra. Rastlaşmamış olsak bile kendini, Alisini bir şekilde, başka şekilde kurtarırdı, eminim. Birbirimizden alıp vereceğimiz varmış, karşılaşmamız bundan. Yoksa en azılı düşmanımız da, tek kurtarıcımız da kendimiziz.
