İslamsı Felsefe

Henüz başlamamış ya da başlatılamamış bir kavgada hiç kimse, zeballahî bir  adama ilk yumruğu vurmak istemez… Kimse vurmayınca da o kavga başlamaz ve  bu kavga başlamadığı için de, zeballahî adamın tasallutu büyüye büyüye devam  eder…

İmam Gazalî Hazretleri, İslam iman ve tefekkür sahasının zeballahîsi mevkiindeki  Farabî ve İbn-i Sina’ya böyle bir yumruğu kendi devrinde attı… Bu yumruk aslında iş de gördü ama zamanla Batılı tezler bu defa, görünür zeballahîler halinde değil de, görünmez zeballahîler halinde iman ve tefekkür sahamıza girdiler, böyle olunca da  evvela başlatılmış kavganın bakiyesi tüketildi, sonra da bu kavgaya tersine bir istikamet meyli verildi ve hatta bunun sembolik neticelerinden biri olarak da İmam  Gazalî Hazretleri, gelişmeyi önleyen adam olarak tescillendi!

Bu vakıadan mülhem, anın vaziyetine bakın:

İslam iman ve tefekkür sahasında bugün, bırakın zeballahîlere karşı kavga  başlatmak cesaretinde olan kimsenin olmamasını, bu kavgayı başlatmak gerektiği şuurunda da kimse yok!

 Yani iş, cesaret meselesi olmaktan da çıkmış, şuur meselesi derekesine düşmüş vaziyette…

Aslan, karşısında sırıtan sırtlanlara cesareti olmadığından değil de,  karşısındakilerin sırtlan olduğu şuurundan yoksun olduğu için saldıramıyor, sırtındaki diş ve pençe sıyrıklarından peyda sızıları da, endamını süsleyici dövme nakışlarından neşet zannediyor…

İşte böyle bir vaziyette, meseleyi evvela bu sahada bir kavga başlatılması gerektiği şuuruna erdirecek, sonra bu şuuru cesaretle taçlandırıp şehamet vasfına ulaştıracak ve nihayet, çıkması gereken kavganın ilk yumruğunu atacak, bu  yumruğu attıktan sonra da, çıkması-çıkarılması gereken kavgadan evvel bizzat kendisine yönelmiş bir kavga başlatmış olacağını bilecek, buna rağmen bu yükü göğüsleyecek ve etmemeleri gerektiği halde kendisiyle kavga edenleri bile edilmemesi gereken kavganın içinde işleyecek ve asıl kavgaya sevk etmek için didinecek bir kimse, bir şey, bir hamle, bir davranış lazım…

Ve işte elinizdeki bu eser, o kimse, o şey, o hamle ve o davranışın her birinden hisselenmek maksadıyla husule getirildi…

Minnacık ama ilk yumruk!