Kalbimizi Sürdük Namluya

“Ücralığa razıydım kırılmasaydım belki
Hangi elimi kaldırdıysam parmaklarım susturuldu tek tek
Kusurumla eğildim bahçenize öğütüldüm ezildim
Hiç böyle uzağımda değildim aranıza girmeden önce
Bütün harflerimle sustum bir çığlık yaratmak için
Bu yaşıma kadar konuşmadım hiçbirinizle
-ben şimdi susuyorsam aferin size”