Savaşlar var, insanlar ölüyor
Mermiden ya da açlıktan
Bedeni yaşamayı başaran bir kız
Erken yaşta evlendirilip ölüyor
Ya da kutyut bir yerde...
Yaşlı bir dede huzur evinde şiddete maruz
Ya da kimsesiz bir çocuk kimseye dede diyememiş yuvada
Doğada bir canlı benim kıyafetimin bedelini ödüyor canıyla
Yaşatan orman tüm canlılarıyla benim yaktığım cehennemde
Ülkemde güneş doğuyor
Sokakta uyumuş bir çocuğun üzerine.
Üzerine donmuş sarkıtlardan sular damlıyor.
Tüm bu olaylar içinde sağa sola çarparak yürürken
Dünyanın adaletsiz olması
Benim de buna göz yumarak adeletsizleşmem anlamına gelmiyor.
Nefes alıyorsak yapabileceğimiz bir şeyler var demektir.
Kafamızı çevirmemiz, televizyonu kapatmamız
Bu vahşetin yaşanmasına engel değil
Büyük bir projede yer almak belki bir başlangıçtır.
Ancak insan olmaya başlamanın doğru projesi, zamanı ya da yeri olamaz.
Tüm bunları yazdığım gün
Afrikada 24 bin çocuk açlıktan öldü ve her gün aynı rakam tekrar edecek
Şimdi alışmalı mıyım rakamlara,
Güçsüzlüğümün arkasına saklanıp kapatmalı mıyım gözlerimi
Ya da dışarıdan yükselen çığları bastırmak için sanal gündemler mi bulmalıyım?
Bunların hiçbiri ben ya da sen yada biz olamayız.
İnsan kalan yönüm insan olmayan devam et diyor.
Ve biliyorum ki
Birlikte çok güçlüyüz,
Birlikte çok güçlüyüz,
Birlikteyken birlikte nefes almaya devam edebileceğiz.
Var mısın?
Savaşlar var, insanlar ölüyor
Mermiden ya da açlıktan
Bedeni yaşamayı başaran bir kız
Erken yaşta evlendirilip ölüyor
Ya da kutyut bir yerde...
Yaşlı bir dede huzur evinde şiddete maruz
Ya da kimsesiz bir çocuk kimseye dede diyememiş yuvada
Doğada bir canlı benim kıyafetimin bedelini ödüyor canıyla
Yaşatan orman tüm canlılarıyla benim yaktığım cehennemde
Ülkemde güneş doğuyor
Sokakta uyumuş bir çocuğun üzerine.
Üzerine donmuş sarkıtlardan sular damlıyor.
Tüm bu olaylar içinde sağa sola çarparak yürürken
Dünyanın adaletsiz olması
Benim de buna göz yumarak adeletsizleşmem anlamına gelmiyor.
Nefes alıyorsak yapabileceğimiz bir şeyler var demektir.
Kafamızı çevirmemiz, televizyonu kapatmamız
Bu vahşetin yaşanmasına engel değil
Büyük bir projede yer almak belki bir başlangıçtır.
Ancak insan olmaya başlamanın doğru projesi, zamanı ya da yeri olamaz.
Tüm bunları yazdığım gün
Afrikada 24 bin çocuk açlıktan öldü ve her gün aynı rakam tekrar edecek
Şimdi alışmalı mıyım rakamlara,
Güçsüzlüğümün arkasına saklanıp kapatmalı mıyım gözlerimi
Ya da dışarıdan yükselen çığları bastırmak için sanal gündemler mi bulmalıyım?
Bunların hiçbiri ben ya da sen yada biz olamayız.
İnsan kalan yönüm insan olmayan devam et diyor.
Ve biliyorum ki
Birlikte çok güçlüyüz,
Birlikte çok güçlüyüz,
Birlikteyken birlikte nefes almaya devam edebileceğiz.
Var mısın?
