Günümüzde geleneksel medyaya oranla yeni medya, yaygınlaşma düzeyine bağlı olarak iletişim etkinliğinde giderek daha çok aracılık rolü; tüketimin kontrolü açısından giderek daha çok işlev biçilmekte. Buna aynı zamanda yeni medyayı, siyasette paradigma değişimleriyle daha yoğun ilişkilendiren bir söylem de eşlik etmekte. Paradigma değişiminde yeni (etkili/etkileşimli) medyaya siyaseten biçilen bu rol-işlev, siyasetin dilinde/söyleminde 'istikrar ve denge' kavramlarına koşut olarak kapasite, verimlilik, etkileşim, performans, anındalık, süreklilik, güncellenebilirlik gibi araca teknolojik olanakları öne çıkarmakta.
Günümüzde geleneksel medyaya oranla yeni medya, yaygınlaşma düzeyine bağlı olarak iletişim etkinliğinde giderek daha çok aracılık rolü; tüketimin kontrolü açısından giderek daha çok işlev biçilmekte. Buna aynı zamanda yeni medyayı, siyasette paradigma değişimleriyle daha yoğun ilişkilendiren bir söylem de eşlik etmekte. Paradigma değişiminde yeni (etkili/etkileşimli) medyaya siyaseten biçilen bu rol-işlev, siyasetin dilinde/söyleminde 'istikrar ve denge' kavramlarına koşut olarak kapasite, verimlilik, etkileşim, performans, anındalık, süreklilik, güncellenebilirlik gibi araca teknolojik olanakları öne çıkarmakta.