Mutsuz Evlerden Önce

Mutsuz evlerden önce hayat var mıydı? Masasında herkesin bir yeri olan o köhne pansiyonun konukları ne der bilinmez ama karşı apartmanda oturan Pelin’in penceresinden gözünü alamayan adam, Pelin’in aslında o pencerenin ardında değil de kendi zihninde yaşadığını öğrenince bir daha nasıl girebilir ki evine? Kendi olamamanın yaraığı şiddetli baş ağrısından Doktor Young belki kurtaracaktır Bayan Lily’yi ancak evindeki, üst kata çıkan merdivenin köşesindeki küçük dua odasının ikonaları arasında huzur bulabilmesini nasıl karşılayacaktır kocası? Tam bu sorulara cevap ararken, birden, yüzlerce yıl sonraki bir metro istasyonunda buluyoruz kendimizi. Geleceğin dünyasındaki mutsuz evlerin arasında. Şenay Şentürk, kıvrak diliyle ve zengin düş dünyasıyla Mutsuz Evlerden Önce’ki hayata çağırıyor sizi. Merdivenlerden inerken terliklerinin sesi kapının ardından sokağa taşıyor, kelimelerin değdiği tüm nesnelere çarparak güçleniyor, sokağı ongun bir gevşemeye davet ediyor. Yazmaya çalıştığım hikâyelerin narin vücutlu kadınlarına meydan okuyan kuvvetli elinle açıyorsun kapıyı. Zilin bozuk olduğunu eğilip bükülmeden söylüyorsun. Dizlerinin altına uzanan kloş eteğini takip ederek içeri giriyorum, üst kata çıkıyoruz. Sen yürüdükçe kıvrılan, hiç de dar olmayan kalçaların, perdelerin gibi eteğini de havalandırıyor