Abuzer Demir’in bu yeni öykü kitabında, tıpkı Yaşamdan Kesitler (2017) başlıklı eserinde tanık olduğumuz gibi, “hayat sineması”ndaki rengârenk görüntülerden bir kolaj izliyoruz.
Tıpkı bir çiçek dürbünü, bir kaleydoskop gibi göz merceğimizde akıveren bu kısa öyküler, bize bir sicil kâtibinin dürüst dökümlerini, özenli kayıtlarını anıştırıyor. Onunla kalmıyor: Bir bellek işçiliği, bir altını çizme gayreti, usturuplu bir duygu çalışması da görüyoruz desenler arasında. Yazar da, aktardığı öykü kişileri de bazen hep birlikte hüzünleniyor, içine kapanıyor, bazen hiddetlenerek isyana kalkışıyor, bazense memnuniyet sergiliyor, kımıltılarla şenleniyor, ve bazen de dalgınlaşarak usul usul seyre dalıyor. Bir zihin ve vicdan sinemasında savruluyor, dört bir yana dağılıyor aynı zamanda.
Abuzer Demir, o esrarengiz tabiat ve toplum sahneleri arasında gidip gelerek afallayan okurunun sırtını sıvazlıyor, birlikte yürümeye çağırıyor ve nihayet, kararlı bir sesle “N’Olmuşsa Olmuş!” diye teselli ederek yönünü ufka çeviriyor.
Abuzer Demir’in bu yeni öykü kitabında, tıpkı Yaşamdan Kesitler (2017) başlıklı eserinde tanık olduğumuz gibi, “hayat sineması”ndaki rengârenk görüntülerden bir kolaj izliyoruz.
Tıpkı bir çiçek dürbünü, bir kaleydoskop gibi göz merceğimizde akıveren bu kısa öyküler, bize bir sicil kâtibinin dürüst dökümlerini, özenli kayıtlarını anıştırıyor. Onunla kalmıyor: Bir bellek işçiliği, bir altını çizme gayreti, usturuplu bir duygu çalışması da görüyoruz desenler arasında. Yazar da, aktardığı öykü kişileri de bazen hep birlikte hüzünleniyor, içine kapanıyor, bazen hiddetlenerek isyana kalkışıyor, bazense memnuniyet sergiliyor, kımıltılarla şenleniyor, ve bazen de dalgınlaşarak usul usul seyre dalıyor. Bir zihin ve vicdan sinemasında savruluyor, dört bir yana dağılıyor aynı zamanda.
Abuzer Demir, o esrarengiz tabiat ve toplum sahneleri arasında gidip gelerek afallayan okurunun sırtını sıvazlıyor, birlikte yürümeye çağırıyor ve nihayet, kararlı bir sesle “N’Olmuşsa Olmuş!” diye teselli ederek yönünü ufka çeviriyor.
