Edebiyatımızın en üretken yazarlarından Nahid Sırrı Örik, altmış beş yıllık hayatına birçok roman, deneme, oyun, gezi yazısı, çeviri ve öykü sığdırdı. Toplu Öyküler’de, yazarın 1924-1958 yılları arasında kaleme aldığı; bir kısmı sağlığında kitaplaşmış, bir kısmı ölümünden sonra basılan derlemelere alınmış, bir kısmı ise gazete ve dergi sayfalarında kalmış, yıllardır okurla buluşmamış öyküleri ilk kez bir araya geliyor. Halk masallarından modern anlatılara, hayal âlemlerinden büyük şehirlere uzanan bu öyküler; kurgunun yazarın edebi evrenindeki çeşitlilikle nasıl genişlediğini gösterirken, Nahid Sırrı Örik edebiyatı hakkında da yeni şeyler söyleyebilme imkânı yaratıyor.
“Nahid Sırrı’da ‘tekrar’ vardır. Nahid Sırrı’da yer yer ‘özensiz anlatım’ vardır. Nahid Sırrı’da ‘klişeler’ vardır. Nahid Sırrı’da ‘çalıntı’ olduğunu ileri sürenlere bile rastladım (öyleyse,
bu da onun kötücüllüğüne pek yaraşır). Hiçbiri yazara ve eserine gölge düşüremiyor. Yalnızca kendi olabilmiş sayılı yazarımızdan biri. Şurda burda -hâlâ- gizli kalmış verimleriyle, kim bilir nasıl kötücül, nasıl ‘zehirli bir kahkahayla’ alay edip duruyor edebiyatımızın dünkü yargılarıyla.”
-Selim İleri
Edebiyatımızın en üretken yazarlarından Nahid Sırrı Örik, altmış beş yıllık hayatına birçok roman, deneme, oyun, gezi yazısı, çeviri ve öykü sığdırdı. Toplu Öyküler’de, yazarın 1924-1958 yılları arasında kaleme aldığı; bir kısmı sağlığında kitaplaşmış, bir kısmı ölümünden sonra basılan derlemelere alınmış, bir kısmı ise gazete ve dergi sayfalarında kalmış, yıllardır okurla buluşmamış öyküleri ilk kez bir araya geliyor. Halk masallarından modern anlatılara, hayal âlemlerinden büyük şehirlere uzanan bu öyküler; kurgunun yazarın edebi evrenindeki çeşitlilikle nasıl genişlediğini gösterirken, Nahid Sırrı Örik edebiyatı hakkında da yeni şeyler söyleyebilme imkânı yaratıyor.
“Nahid Sırrı’da ‘tekrar’ vardır. Nahid Sırrı’da yer yer ‘özensiz anlatım’ vardır. Nahid Sırrı’da ‘klişeler’ vardır. Nahid Sırrı’da ‘çalıntı’ olduğunu ileri sürenlere bile rastladım (öyleyse,
bu da onun kötücüllüğüne pek yaraşır). Hiçbiri yazara ve eserine gölge düşüremiyor. Yalnızca kendi olabilmiş sayılı yazarımızdan biri. Şurda burda -hâlâ- gizli kalmış verimleriyle, kim bilir nasıl kötücül, nasıl ‘zehirli bir kahkahayla’ alay edip duruyor edebiyatımızın dünkü yargılarıyla.”
-Selim İleri
