Hepimiz, yaşamımızı bir mücadeleyle geçiririz. Mücadele anlarında umutlarımızla ayakta kalır, bazı zamanlarda ise ufuklarda kayboluruz. Ama günün sonunda yaşadıklarımızı sevmeye başlarız. Yaşanılan her zerre katkı sağlar, kişiliğimize ve kimliğimize… Sonra bir an durup bir kalem ve bir kâğıtla nakkaş oluveririz. Her bir ilmekte hayatımızın sırları saklı… Çocukluğumuzun, gençliğimizin, heyecanlarımızın, umutlarımızın…
Kısacık ömrümüzde her şeyi deneyim edinme imkânına sahip olamıyoruz. İşte elinizdeki bu kitap, insan yaşamındaki tecrübelerin aktarılma sorumluluğu olarak hayatiyet bulmuştur. Şiirler yalın ve narin bir üslup ile kaleme alınmıştır. Şiirden yansıyan şuurun fark edilmesi temennisiyle…
Son çırpınışım uzaklaşıyor benden.
Sabır atının yelesinde ellerim;
sana doğru savrulurken yüreğim,
yüreğim sana, ben uzaklara yakışıyorum.
Bir türkü tutturmuşum,
maviydi tomurcuğum türkülerin dalında.
Neresindeyim türkülerin bilmeden
takılıp kalmışım bir nakaratında:
seviyorum seviyorum diyordum ki
Donakaldı ansızın dudağımda.
Son çırpınışımdı bu.
Yeter miydi istemek, dua etmek?
Yetmedi, istemem!
Hepimiz, yaşamımızı bir mücadeleyle geçiririz. Mücadele anlarında umutlarımızla ayakta kalır, bazı zamanlarda ise ufuklarda kayboluruz. Ama günün sonunda yaşadıklarımızı sevmeye başlarız. Yaşanılan her zerre katkı sağlar, kişiliğimize ve kimliğimize… Sonra bir an durup bir kalem ve bir kâğıtla nakkaş oluveririz. Her bir ilmekte hayatımızın sırları saklı… Çocukluğumuzun, gençliğimizin, heyecanlarımızın, umutlarımızın…
Kısacık ömrümüzde her şeyi deneyim edinme imkânına sahip olamıyoruz. İşte elinizdeki bu kitap, insan yaşamındaki tecrübelerin aktarılma sorumluluğu olarak hayatiyet bulmuştur. Şiirler yalın ve narin bir üslup ile kaleme alınmıştır. Şiirden yansıyan şuurun fark edilmesi temennisiyle…
Son çırpınışım uzaklaşıyor benden.
Sabır atının yelesinde ellerim;
sana doğru savrulurken yüreğim,
yüreğim sana, ben uzaklara yakışıyorum.
Bir türkü tutturmuşum,
maviydi tomurcuğum türkülerin dalında.
Neresindeyim türkülerin bilmeden
takılıp kalmışım bir nakaratında:
seviyorum seviyorum diyordum ki
Donakaldı ansızın dudağımda.
Son çırpınışımdı bu.
Yeter miydi istemek, dua etmek?
Yetmedi, istemem!
