“Bedenim artık bana ait değil”
Emma O’Donovan on sekiz yaşında, güzel, korkusuz ve mutlu bir kızdı. Bir gece arkadaşlarının evinde verilen bir partiye gitti. Etkilemek için ne gerekiyorsa yapacağı herkes oradaydı. Tüm gözler Emma’nın üzerindeydi ve…
Ertesi sabah ailesi onu kendi evlerinin verandasında baygın hâlde buldu. Neler olduğunu, oraya nasıl geldiğini ya da niye bu kadar canının yandığını hatırlayamıyordu. Fakat fotoğraflar vardı. Kasabanın en sevilen kişilerinin de içinde olduğu, fazlasıyla ayrıntılı ve asla unutamayacağı fotoğraflar.
Artık bir hiçti. Sürtüğün tekiydi. Utanç kaynağıydı. Tanıdığı herkesin Emma hakkında söyleyecek bir şeyleri vardı. Bu kâbustan asla uyanamayacaktı.
“Sanki kalemle değil neşterle yazılmış.” —Jeanette Winterson
“İnsanın acımasızlığının ve kadınların cinsiyetçi toplumsal davranışlarla desteklenen suçluluğu nasıl içselleştirdiğinin rahatsız edici bir açıklıkla çizilmiş portresi.” —Publishers Weekly
“Cesur olun, yetişkinler. O’Neill’ın ikinci romanı korkutucu olabilir ama fazlasıyla gerekli. Gençler kitabın acımasız gerçekliğini anlayacak ve bir çırpıda bitirecekler – gerekirse size rağmen.” —Jeff Giles
“Günümüzün tecavüz kültüründe mutlaka okunması gereken bu roman, O’Neill’ın ilk (ve aynı derecede feminist) romanı Kusursuzlar’ın izinden gidiyor.” —HelloGiggles
“O’Neill’ın anlatımı, Emma’nın acısını tasvir ederken çok cesur, hassas, yürek parçalayıcı ve aşırı gerçek. Bu güçlü kitap konuşulmak istiyor. Bitirdikten çok sonra bile okurun aklından çıkmayacak.” —Worlds of Words
“Zihinlere kazınacak görüntüler, zorlu bir konu ve ne yazık ki fazlasıyla gerçekçi bir son.” —Common Sense Media
“Kim bu Louise O'Neill? Bilgilerinizi tazeleseniz iyi olur çünkü yakında herkes onu konuşmaya başlayacak. Gerçekten bir şeyleri değiştirebilecek olan cesur, komik ve feminist yazar.” —Bustle
“Louise O'Neill yaşayan en iyi genç yetişkin kurgu yazarı.” —Guardian
“Bu kitabın kapağını kapadığınızda mutlu değil öfkeli hissedeceksiniz ama öfke, çaresizlikten daha sağlıklı bir duygudur. Siz de benim gibi bir ebeveynseniz, kızlarınıza bu kitabı almanızı tavsiye edebilirim ama oğullarınıza almanız için yalvarmam daha iyi olabilir... Genç kadınlar bu kitapta olanları zaten biliyor. Asıl okuması gereken odadaki diğer insanlar.” —LitReactor
“Cinsel rıza meselesine dair yürek parçalayan bir roman.” —Sarah Gilmartin
“O'Neill’ın anlatımı insanın içine işliyor ve size küçük, acımasız iğnelerle saldırıyor.” —The F Word
“Heyecan verici bir roman… Sıradan bir kurgunun çok ötesinde.” —Deirdre Reynolds
“Yetişkin okurlar kadar yetişkinliğe adım atmak üzere olan gençlerin de ilgisini çekecek güçlü bir uyarı hikâyesi.” —Booklist
• Amerikan Kütüphane Derneği, 2017 Michael L. Printz Onur Ödülü
• School Library Journal, 2017 En İyi Kitap
• New York Halk Kütüphanesi, 2017 En İyi Kitap
• Bustle, 2017 En İyi Genç Yetişkin Romanı
“Bedenim artık bana ait değil”
Emma O’Donovan on sekiz yaşında, güzel, korkusuz ve mutlu bir kızdı. Bir gece arkadaşlarının evinde verilen bir partiye gitti. Etkilemek için ne gerekiyorsa yapacağı herkes oradaydı. Tüm gözler Emma’nın üzerindeydi ve…
Ertesi sabah ailesi onu kendi evlerinin verandasında baygın hâlde buldu. Neler olduğunu, oraya nasıl geldiğini ya da niye bu kadar canının yandığını hatırlayamıyordu. Fakat fotoğraflar vardı. Kasabanın en sevilen kişilerinin de içinde olduğu, fazlasıyla ayrıntılı ve asla unutamayacağı fotoğraflar.
Artık bir hiçti. Sürtüğün tekiydi. Utanç kaynağıydı. Tanıdığı herkesin Emma hakkında söyleyecek bir şeyleri vardı. Bu kâbustan asla uyanamayacaktı.
“Sanki kalemle değil neşterle yazılmış.” —Jeanette Winterson
“İnsanın acımasızlığının ve kadınların cinsiyetçi toplumsal davranışlarla desteklenen suçluluğu nasıl içselleştirdiğinin rahatsız edici bir açıklıkla çizilmiş portresi.” —Publishers Weekly
“Cesur olun, yetişkinler. O’Neill’ın ikinci romanı korkutucu olabilir ama fazlasıyla gerekli. Gençler kitabın acımasız gerçekliğini anlayacak ve bir çırpıda bitirecekler – gerekirse size rağmen.” —Jeff Giles
“Günümüzün tecavüz kültüründe mutlaka okunması gereken bu roman, O’Neill’ın ilk (ve aynı derecede feminist) romanı Kusursuzlar’ın izinden gidiyor.” —HelloGiggles
“O’Neill’ın anlatımı, Emma’nın acısını tasvir ederken çok cesur, hassas, yürek parçalayıcı ve aşırı gerçek. Bu güçlü kitap konuşulmak istiyor. Bitirdikten çok sonra bile okurun aklından çıkmayacak.” —Worlds of Words
“Zihinlere kazınacak görüntüler, zorlu bir konu ve ne yazık ki fazlasıyla gerçekçi bir son.” —Common Sense Media
“Kim bu Louise O'Neill? Bilgilerinizi tazeleseniz iyi olur çünkü yakında herkes onu konuşmaya başlayacak. Gerçekten bir şeyleri değiştirebilecek olan cesur, komik ve feminist yazar.” —Bustle
“Louise O'Neill yaşayan en iyi genç yetişkin kurgu yazarı.” —Guardian
“Bu kitabın kapağını kapadığınızda mutlu değil öfkeli hissedeceksiniz ama öfke, çaresizlikten daha sağlıklı bir duygudur. Siz de benim gibi bir ebeveynseniz, kızlarınıza bu kitabı almanızı tavsiye edebilirim ama oğullarınıza almanız için yalvarmam daha iyi olabilir... Genç kadınlar bu kitapta olanları zaten biliyor. Asıl okuması gereken odadaki diğer insanlar.” —LitReactor
“Cinsel rıza meselesine dair yürek parçalayan bir roman.” —Sarah Gilmartin
“O'Neill’ın anlatımı insanın içine işliyor ve size küçük, acımasız iğnelerle saldırıyor.” —The F Word
“Heyecan verici bir roman… Sıradan bir kurgunun çok ötesinde.” —Deirdre Reynolds
“Yetişkin okurlar kadar yetişkinliğe adım atmak üzere olan gençlerin de ilgisini çekecek güçlü bir uyarı hikâyesi.” —Booklist
• Amerikan Kütüphane Derneği, 2017 Michael L. Printz Onur Ödülü
• School Library Journal, 2017 En İyi Kitap
• New York Halk Kütüphanesi, 2017 En İyi Kitap
• Bustle, 2017 En İyi Genç Yetişkin Romanı
