“Kalemi hiç kaldırmadan çizeceksin” demişti öğretmenim sıfırı öğretirken. O günöğrenmiştim tüm sonların başlangıçla buluşmaya yazgılı olduğunu. Bunu hiç unutmuyorumama her sahneye çıktığımda repliğimi unutuyorum artık. Hep aynı şeyi söylüyor öğretmenim ozaman: “Otur! Sıfır! ” Hayat dersinden sınıfta kalıyorum ha bire. Baştan başlayıp sonaulaşıyorum; sıfır. Geri dönüp sondan başlıyorum bu kez, başa dönüyorum yine; sıfır. İçindeboğulduğum, sınırlarını gide gele bin kez çizdiğim o çemberin çeperini zorlama girişimi buöykü de.
Aynı diğerleri gibi...
Sıfır noktasındayım ve yanıyor su...
Kalemi kaldırmalıyım artık...
“Kalemi hiç kaldırmadan çizeceksin” demişti öğretmenim sıfırı öğretirken. O günöğrenmiştim tüm sonların başlangıçla buluşmaya yazgılı olduğunu. Bunu hiç unutmuyorumama her sahneye çıktığımda repliğimi unutuyorum artık. Hep aynı şeyi söylüyor öğretmenim ozaman: “Otur! Sıfır! ” Hayat dersinden sınıfta kalıyorum ha bire. Baştan başlayıp sonaulaşıyorum; sıfır. Geri dönüp sondan başlıyorum bu kez, başa dönüyorum yine; sıfır. İçindeboğulduğum, sınırlarını gide gele bin kez çizdiğim o çemberin çeperini zorlama girişimi buöykü de.
Aynı diğerleri gibi...
Sıfır noktasındayım ve yanıyor su...
Kalemi kaldırmalıyım artık...
