Son Akşam Yemeği

‘Çarmıha gerilmiş İsa; onun ayakları yeryüzüne dokunuyor. Üç haçta aynı derecede yükselmekte. İsa ortadaki değildir. O yalnızca üçüncüdür. Kederlerle süslü sakalı göğsüne yayılmış. Gravürler içinde seçilmez yüzü. Yalnızca bir Yahudi. Yazık ki öyle değil. Ve onu aramayı sürdürüyorum ben, yeryüzündeki son adımıma dek. Acılar içinde bir adam ve tek bir şey fısıldamıyor. Dikenli taç ıstırabıdır onun. O kalabalıkların taşlamalarına ilgisiz, sayılmasız acılar işkenceler gördü o, onun ya da başkasının ayrıcalığı yok ki. Çarmıha gerilmiş İsa. Kaos içindeki dünyayı düşünüyor o beklemekte onu belki de, düşünüyor kadının dünyasını, kim olduğunu değil onun. O teolojiyi algılama yetisi değildir, çözülmez değil Üçlemesi, Gizemciler, katedraller, Occam’ın Usturası, erguvaniler, papalık tacı, dinsel ritüel, Guthrum’un kılıcının zorlu dönüşümü, orada Engizisyon, kurbanlarının kanı, vandallık dolu Haçlı Seferleri, Jeanne d’Arc, kutsanmış Vatikan ordusu ve rol dağılımı. O bir Tanrı olmadığını biliyor ve bir insandır o, ölür günü gelince. O seçilmiş değil. Neyi duyumsayabilir o çiviler ağır demirdir. O bir Romalı değil, o Grek değil. O İnlemelerdir. Görkemli metaforlar bıraktı bize ve bağışlayıcı öğretiyi, geçmişten beri yapabileceğimiz. (Bu tanıt hücredeki bir İrlandalı tarafından yazılmıştır.) Ruh heyecan içindedir, sonunu arar hep. Gece indi. Şimdi ölüdür o. Bir sinek hala tarıyor bedenini. Ah bu adamın acılarını bana yükleyin, eğer ben dayanabilirsem şimdi?’ (J.L.B)