Elîxanê Memê, yek ji du sê şairên dawî ye ku di helbesta kurdî ya Sovyetê de piştî navên mezin ên wekî Fêrîkê Ûsiv, Şikoyê Hesen, Cerdoê Esed, Egîtê Şemsî, Mikaîlê Reşîd helbesteke çak nivîsî. Bi rehetî dikare were gotin ku yek ji sedemên başiya helbesta wî ev e ku gihaye ser mîrate û serhevdeya helbesta ji salên 1930î û vir ve û bênavber li xwe zêde kiriye, berhem û keresteyên baş civandine.
Ez ê pirs kim: – Qîzik,
kîjan rengî hiz dikî?
hergê cabê bide:
– Ê sor!
Ez ê bixemilînim
sîng û berê qîzê
bi gul-sosinêd sor.
Ez ê pirs kim: – Qîzik,
kîjan rengî hiz dikî?
Hergê cabê bide:
– Ê sor!
Ez ê wergirim
bejn û balêd qîzê
bi kincê sor.
Elîxanê Memê, yek ji du sê şairên dawî ye ku di helbesta kurdî ya Sovyetê de piştî navên mezin ên wekî Fêrîkê Ûsiv, Şikoyê Hesen, Cerdoê Esed, Egîtê Şemsî, Mikaîlê Reşîd helbesteke çak nivîsî. Bi rehetî dikare were gotin ku yek ji sedemên başiya helbesta wî ev e ku gihaye ser mîrate û serhevdeya helbesta ji salên 1930î û vir ve û bênavber li xwe zêde kiriye, berhem û keresteyên baş civandine.
Ez ê pirs kim: – Qîzik,
kîjan rengî hiz dikî?
hergê cabê bide:
– Ê sor!
Ez ê bixemilînim
sîng û berê qîzê
bi gul-sosinêd sor.
Ez ê pirs kim: – Qîzik,
kîjan rengî hiz dikî?
Hergê cabê bide:
– Ê sor!
Ez ê wergirim
bejn û balêd qîzê
bi kincê sor.
