Tilki ve Orman Yangını
Danny Popovici
Orman yangınlarından sellere kadar iklim krizi ve insan eliyle yaratılan felaketlerle boğuştuğumuz bu dönemde çocuklarımız için bir iyileşme ve dönüşme hikayesi: Tilki ve Orman Yangını.
Yeni başlangıçlar ve onlara uyum sağlama çabası içerisinde geçen hayatımız bizleri bazen heyecan verici, bazen de zorlu deneyimlerle karşı karşıya bırakabilir. Tilki ve Orman Yangını hikayesinin ana karakteri de şehirdeki evinden ormana taşındığı ilk günlerde, yeni yaşam alanına alışmakta zorlanmaktadır. Ormanın içindeki zenginlikleri görmenin çaba gerektirdiği bu uyum sürecinde, doğa tıpkı kapsayıcı bir anne gibi hikayenin kahramanı küçük çocuğu sevgiyle kucaklamakta ve ona uyumunu kolaylaştıracak güzellikleri sunmak için sabırla beklemektedir. Nitekim yeterince zaman geçtikten sonra çocuk da zorluklara odaklanan bakışını esneterek, daha önce hiç keşfetmediği güzellikleri görebilmeye başlar. Bu süreci kolaylaştıran ise tüm maceralarında ona eşlik eden yeni arkadaşı orman tilkisidir.
Yaşamın iyi ve kötü arasında dalgalanan döngüsü, bu hikayede kendini orman yangını sonucu çocuğun buradaki evini ve hayvan dostlarını geride bırakarak şehre dönmesi biçiminde gösterir. Yangın bir felaket misali ormandaki habitatı olumsuz etkilese bile, yeniden inşa edilecek güzelliklerden ve doğanın kendini onarabilme özelliğinden daha güçlü değildir.
Editör Petek Halman Kara’nın önsözü ve Onur Emer’in çevirisyle bu hikaye, doğanın ve ruhsal yaşantının birbiriyle olan karşılıklı ilişkisi konusunda çocuklara farkındalık kazandırmaktadır. Doğanın içinde edinilen her bir deneyim, çocuğun yaratıcılığının gelişimi için değerli katkılar sunmaktadır. Doğanın düş kurma kapasitesi üzerindeki gücünü keşfeden bir çocuk da onu korumak ve onun içinde yaşamak adına hevesli olacaktır. Tam da bu sebeple anne ve babaların küçük yaşlardan itibaren çocuklarına doğayla temas etmeleri için alan açmaları, onu koruma sorumluluğunun içten gelen bir eğilime dönüşmesine yardımcı olacaktır.
Yangınlar ve diğer felaketler sonucunda ne kadar yıpranırsa yıpransın, doğanın kendi kendini onarma gücü hayranlık uyandırır... Bu özelliğiyle de bazen hayat tepetaklak olsa bile, kendine güvenerek ve çabalamaya devam ederek zorlukların üstesinden gelinebileceği konusunda çocuklara model olmaktadır.
Tilki ve Orman Yangını
Danny Popovici
Orman yangınlarından sellere kadar iklim krizi ve insan eliyle yaratılan felaketlerle boğuştuğumuz bu dönemde çocuklarımız için bir iyileşme ve dönüşme hikayesi: Tilki ve Orman Yangını.
Yeni başlangıçlar ve onlara uyum sağlama çabası içerisinde geçen hayatımız bizleri bazen heyecan verici, bazen de zorlu deneyimlerle karşı karşıya bırakabilir. Tilki ve Orman Yangını hikayesinin ana karakteri de şehirdeki evinden ormana taşındığı ilk günlerde, yeni yaşam alanına alışmakta zorlanmaktadır. Ormanın içindeki zenginlikleri görmenin çaba gerektirdiği bu uyum sürecinde, doğa tıpkı kapsayıcı bir anne gibi hikayenin kahramanı küçük çocuğu sevgiyle kucaklamakta ve ona uyumunu kolaylaştıracak güzellikleri sunmak için sabırla beklemektedir. Nitekim yeterince zaman geçtikten sonra çocuk da zorluklara odaklanan bakışını esneterek, daha önce hiç keşfetmediği güzellikleri görebilmeye başlar. Bu süreci kolaylaştıran ise tüm maceralarında ona eşlik eden yeni arkadaşı orman tilkisidir.
Yaşamın iyi ve kötü arasında dalgalanan döngüsü, bu hikayede kendini orman yangını sonucu çocuğun buradaki evini ve hayvan dostlarını geride bırakarak şehre dönmesi biçiminde gösterir. Yangın bir felaket misali ormandaki habitatı olumsuz etkilese bile, yeniden inşa edilecek güzelliklerden ve doğanın kendini onarabilme özelliğinden daha güçlü değildir.
Editör Petek Halman Kara’nın önsözü ve Onur Emer’in çevirisyle bu hikaye, doğanın ve ruhsal yaşantının birbiriyle olan karşılıklı ilişkisi konusunda çocuklara farkındalık kazandırmaktadır. Doğanın içinde edinilen her bir deneyim, çocuğun yaratıcılığının gelişimi için değerli katkılar sunmaktadır. Doğanın düş kurma kapasitesi üzerindeki gücünü keşfeden bir çocuk da onu korumak ve onun içinde yaşamak adına hevesli olacaktır. Tam da bu sebeple anne ve babaların küçük yaşlardan itibaren çocuklarına doğayla temas etmeleri için alan açmaları, onu koruma sorumluluğunun içten gelen bir eğilime dönüşmesine yardımcı olacaktır.
Yangınlar ve diğer felaketler sonucunda ne kadar yıpranırsa yıpransın, doğanın kendi kendini onarma gücü hayranlık uyandırır... Bu özelliğiyle de bazen hayat tepetaklak olsa bile, kendine güvenerek ve çabalamaya devam ederek zorlukların üstesinden gelinebileceği konusunda çocuklara model olmaktadır.
