20. yüzyıl İtalyan edebiyatında dilde deneyselliğe açık, dışavurumcu bir yazar olarak öne çıkan Giorgio Manganelli, Tirana Övgü’de sözü, yazmaktaki tek amacı “para kazanmak” olan Soytarı’ya veriyor. Yazarın daha önceki eserlerinde de kendini gösteren Soytarı, bu sefer romanın başından sonuna kadar sahnede. Kendi “tiranik” Tanrı-editörünü arayan ve onu eseriyle ilgili ikna etmeye çalışan Soytarı, bir yandan da tüm tiranlarla dalga geçiyor. İçinde başka romanların izlerini de barındıran bu metin, varoluşun ve yaratılışın doğasını sorgularken, bir yandan da gerçek tiranın kim olduğuna dair sorular ortaya atıyor. Editörle okurun birbirinin yerine geçtiği, yazarın da onları eğlendirmekle görevli bir soytarı kimliğine büründüğü, Manganelli dünyasından sembollerle dolu bir roman.
“Tiran soytarıya ihtiyaç duyar ve soytarı da bu Tiran’a”
20. yüzyıl İtalyan edebiyatında dilde deneyselliğe açık, dışavurumcu bir yazar olarak öne çıkan Giorgio Manganelli, Tirana Övgü’de sözü, yazmaktaki tek amacı “para kazanmak” olan Soytarı’ya veriyor. Yazarın daha önceki eserlerinde de kendini gösteren Soytarı, bu sefer romanın başından sonuna kadar sahnede. Kendi “tiranik” Tanrı-editörünü arayan ve onu eseriyle ilgili ikna etmeye çalışan Soytarı, bir yandan da tüm tiranlarla dalga geçiyor. İçinde başka romanların izlerini de barındıran bu metin, varoluşun ve yaratılışın doğasını sorgularken, bir yandan da gerçek tiranın kim olduğuna dair sorular ortaya atıyor. Editörle okurun birbirinin yerine geçtiği, yazarın da onları eğlendirmekle görevli bir soytarı kimliğine büründüğü, Manganelli dünyasından sembollerle dolu bir roman.
“Tiran soytarıya ihtiyaç duyar ve soytarı da bu Tiran’a”
