Turgut Uyar'ın Çocuklarıyız

Şairin bir biyolojik evlatları vardır, bir de kelimelerden,
harflerden yapılmış çocukları. Şair ikisine de aynı gözle baksa,
eşit davranmak istese bile, bölüşülmesi, bölüştürülmesi
gereken bir zaman süresi vardır, sınırlı bir ömür: haksızlık
nerdeyse kaçınılmazdır. Gerilimi daha da artıran bir şey daha
var. Şair sadece baba değildir, çocuktur da: Kendi şiirlerinin
çocuğu, kendi yazdıklarının ürünü. Çocuk büyür, değişir; her
kitapla, her şiir evresiyle ortaya farklı bir “kişi” çıkar – biyolojik
çocukların babalarındaki bu değişmeyi günü gününe izlemesi
beklenemez, pek mümkün de değildir zaten.
Turgut Uyar, Türkçe şiirin kutup yıldızlarından biri, kuşkusuz.
Şiirinin, poetikasının yanı sıra elbet şahsiyetiyle, hayatıyla da
merak edilen biri… Derviş Aydın Akkoç’un, onun dört
çocuğuyla, Semiramis Uyar’la, Şeyda Uyar Dikmen’le, Tunga
Uyar’la ve Turgut Uyar’la yaptığı söyleşiler şairle ilgili çok şey
öğrenmemizi sağlıyor. Sadece şairle ilgili değil, Tomris Uyar’la,
başka edebiyatçılarla, arkadaşlarıyla ilgili… Türkiye’nin (bu
arada Posof’un, Terme’nin, Ankara’nın, İstanbul’un), edebiyat
ortamının, gündelik hayatın “o vakitleriyle” ilgili… Ve tabii
baba-çocuk ilişkileriyle ilgili de çok şey öğreniyor, çok
inceliklere tanık oluyoruz bu kitapla.Turgut Uyar’ın
Çocuklarıyız; hem biyografik, hem belgesel, hem uzun bir
hikâye gibi bir narin kitap…