Zehir Çığlığı

“Yaşanılan hayal, hayatın bir kısmıdır. Efsaneler ise çıkış yolu. Hayallerinden kaç, kurtul.”
Savaş devam ediyordu. Diyarda tehlike çanları çalmış, sırlar çözülmüş, ruhtan kopan çığlıklar ormandaki kurtlara ait olmuştu. Efendi'nin Diyarı büyük tehlike altındayken, düşmanların çoğalması ile ruhların yaşamları kısalıyordu. Savaşmaları gereken düşmanlar karşısında büyük efsane saklıydı. Efsane Kolan’dı. Toprak için savaşan ruhun cezasıydı.
Anaida'nın kaderi en başından beri belirlenerek Diyar'ı kurtarmak olmuşken kader, kedere boyun eğecek miydi?
Lanetli için her şey bilinmezliğe doğru sürüklenmiş, ortaya çıkan sırlar yavaşça her şeyin sonunu getirmeye başlamıştı. En büyük sır o sondaydı. Peki her şeyin sonunu getirecek sırrın gücü kime aitti? Yeni düşmanlara mı? Yoksa sırrı çözülmeyen efsaneye mi?
“Kolan seninle.
Kolan bizimle.
Kolan işgalde.
Kolan ölümcül ve şifacı.”